หากเอ่ยถึงงานแกะสลัก ซึ่งถือว่าเป็นงานหัตถกรรมชิ้นเอกของไทย หลายๆ คนคงนึกถึงงานแกะสลักแบบล้านนา ซึ่งเป็นงานแกะสลักไทยที่สืบทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ รุ่นย่า โดยในอดีตกาลนานมาแล้วนั้นชาวบ้านนิยมนำไม้สัก ซึ่งถือว่าเป็นไม้มีค่า แต่ยังไม่ได้ควบคุมและออกกฎหมายเคร่งครัดเหมือนยุดนี้นำมาแกะเป็นชิ้นงานเชิงปราณีตศิลป์ต่างๆ

ปัจจุบันการแกะสลักไม้ยังคงเป็นกิจกรรมที่มีชื่อเสียงของเมืองเชียงใหม่และจังหวัดใกล้เคียง แม้ว่างานแกะสลักของเชียงใหม่รุ่นใหม่นี้จะแตกต่างไปจากงานของล้านนาดั่งเดิมก็ตาม ช่วงระยะเวลา 20 – 30 ปีที่ผ่านมา ชีวิตและวัฒนธรรมของคนล้านนามีพัฒนาการที่แตกต่างไปจากวิถีชีวิตแบบดั่งเดิมมาก และนอกจากนี้หากจะเอ่ยถึงงานไม้แกะสลักในยุค 10-20 ปีหลังเป็นต้นมานี้ จะนิยมใช้ไม้ฉำฉาซึ่งถือว่าเป็นไม้ใหญ่ที่หาได้ง่าย มีเนื้อไม้ที่ค่อนข้างเรียบเนียน และโทนของไม้ออกแนวเข้ากับงานหัตถกรรมไทยแบบดั้งเดิม เหมาะกับการแกะสลักและนำมาทำเป็นงานไม้ต่างๆ ที่แสดงถึงรากเหง้าของงานหัตถกรรมในแบบอื่นๆ อีกเช่นงานเกมส์ไม้ งานแจกันไม้มะม่วง งานกล่องหรือภาชนะบรรจุแบบไม้ไทย ฯลฯ

ความเปลี่ยนแปลงของสังคม ช่างแกะสลักแบบดั่งเดิมของล้านนาก็ยังคงพอมีสืบเชื้อสายอยู่บ้าง อาจกล่าวได้ว่าการที่งานแกะสลักไม้ของเชียงใหม่เป็นที่รู้จักมักคุ้นกว่าที่อื่น ๆ ก็เพราะว่าในเชียงใหม่ยังมีช่างแกะสลักดั่งเดิมอยู่มากและส่วนหนึ่งก็เพราะเชียงใหม่ยังคงอยู่ใกล้แหล่งทรัพยากรก็คือ ไม้สัก ไม้แกะสลักจากเชียงใหม่เป็นงานหัตถอุตสาหกรรมหนึ่งที่ขึ้นชื่อของภาคเหนือและเป็นที่นิยมไม่น้อยหน้า ผ้าทอมือ เครื่องเงินและเครื่องเขิน สินค้าไม้แกะสลักที่นี่มีฐานะเป็นสินค้าส่งออกของท้องถิ่นไปยังภาคอื่น ๆ ของประเทศหรือแม้แต่ต่างประเทศ โดยหมู่บ้านแกะสลักและอนุรักษ์งานเชิงหัตถกรรม หัตถศิลป์ที่เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในช่วง 20-30 ปีที่ผ่านมาก็คือ หมู่บ้านถวาย ในเขตอำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่ เพราะนอกจากของที่ระลึกแล้วงานไม้แกะสลักพวกเครื่องเรือน เช่น โต๊ะ ตู้ เตียง แหย่งช้าง ก็เติบโตตามมาด้วย

เริ่มจากร้านค้าเครื่องเรือนในตัวเมืองเชียงใหม่ ขยายไปสู่ชาวบ้านในเขตอำเภอสันกำแพงและดอยสะเก็ด ทำให้มีร้านค้าเกิดขึ้นมากมายริมถนนจากเชียงใหม่ถึงสันกำแพงกลายเป็นแหล่งเฟอร์นิเจอร์ไม้แกะสลักที่มีชื่อไปทั่วโลก อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นงานแกะสลัก งานหัตถกรรม หรืองานเชิงปราณีตศิลป์แบบดั้งเดิม หรือร่วมสมัยก็ตาม สำคัญที่ว่าเด็กรุ่นใหม่ๆ จะยังคงเห็นคุณค่า สืบสาน และให้ความสำคัญกับการอนุรักษ์ และดำเนินเป็นกิจการที่ยุคสมัยที่เรียกว่ายุคดิจิตอลอย่างในปัจุบันอยู่หรือไม่ จึงจะทำให้ชิ้นงานและรากเหง้าทางวัฒนธรรมเหล่านี้จะยังคงอยู่ และถูกรักษาไว้ไปอีกตราบนาน